Έρεβος
Ευλογημένο έρεβος μου συσκότισε ολότελα το νού,
απ το χέρι μ' άρπαξε μακριά απ το δρόμο του θεού.
τι κι αν στο στήθος η καρδιά μου παραμένει αγνή,
όταν η σάρκα σ άσπιλα κρεβάτια αναζητά ηδονή.
Ο δρόμος του σ απάτητα με οδήγησε μονοπάτια,
απ το σκοτάδι στο άγιο φώς μου κάηκαν τα μάτια.
Μέσα σε μαραμένους κήπους απ της ψυχής τα πάθη,
το σώμα μου καταβροχθίζουνε τα σαρκοφάγα άνθη.
Καταρραμένα πλάσματα, κάτοικοι σε βασίλεια κρυφά,
λύκοι, κοράκια, νυχτερίδες, και στα πόδια μου ερπετά.
Στριφογυρνούν και πλέκονται σφίγγοντας με διαρκώς,
εμπρός λοιπόν θεέ μου κατάστρεψε με ολοσχερώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου