Oμφάλιος λώρος
Eμπνευσμένο απο τη ταινία Imaginaerum των Nightwish και αφιερωμένο στο πατέρα μου
Απέκοψα μόνη μου τον ομφάλιο λώρο.
Στη καρδιά ενός πιάνου τον έθαψα ,μέσα σ ένα σεντούκι απο χρυσό
Με γλυκόπικρες νότες ξεγελάστηκα, της απώλειας ήπια το ποτό.
Γνωρίζοντας πλέον πως μόνο στο άκουσμα της πιο απόκοσμης μελωδία
τον πατέρα μου θα βρώ.
Απέκοψα μόνη μου τον ομφάλιο λώρο.
Τη χορεύτρια στη σφαίρα την έσπασα κι αυτή, ρίχνοντας τη μακριά,
Τα γυάλινα κομμάτια της ,μάζεψα και έμπιξα στου γονιού μου τη καρδιά.
Το πλήρωμα του χρόνου είχε τώρα φθάσει, το πόνο που μικρή μου πρόσφερε
πάνω του να κουβαλά.
Απέκοψα μόνη μου τον ομφάλιο λώρο.
Το μαχαίρι που το γονιό μου σκότωσα, το τίμησα ντύνοντας το αργυρό.
Έπειτα στο σώμα μου πάνω το κάρφωσα, κάνοντας το πόνο υποφερτό.
Τη καδένα που το στήθος μου χρόνια πλάκωνε, τη απέσπασα με δύναμη,
κόβοντας μου το λαιμό.
Απέκοψα μόνη μου τον ομφάλιο λώρο.
Στα ερείπια μιας όπερας έθεσα τη κάθε μου ελπίδα για ζωή
Αλλόκοσμος άνεμος φύσηξε, σ ένα νεκρό κοράκι έδωσε πνοή
Με έρωτα με μάγεψε να ψάχνω, σε χιονισμένες νύχτες φαντασίας
του πατρός μου τη στοργή.
"Είδα τη ψύχη του, θαύμασα τη υπερηφάνεια του, άλλα δε χρειάστηκα τίποτα που να είχε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου